Ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1935, στον Παρακάλαμο του Νομού Ιωαννίνων, σε μια οικογένεια μουσικών.
Ο πατέρας του, Χρήστος Χαλιγιάννης, από την ηλικία των έξι ετών τον έμαθε να παίζει κλαρίνο και τον προετοίμασε για τη βιοπάλη, διότι ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι του παιδιά.
Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, ο 10χρονος τότε Παναγιώτης, όπως και άλλοι συμπατριώτες του, έφυγε από τον Παρακάλαμο, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα.
Σε
ηλικία 12 ετών ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα, παίζοντας κλαρίνο δίπλα
σε διάσημους καλλιτέχνες, όπως τον Στέλιο Καζαντζίδη, τη Μαρινέλλα, την
Καίτη Γκρέη, τη Ρίτα Σακελλαρίου (και μάλιστα στο πρώτο της τραγούδι)
και άλλους.
Παράλληλα, συμμετείχε και στις ορχήστρες των οικογενειών Χαλκιά και Σούκα.
Το
1961 αποδέχτηκε την πρόταση ομογενή εστιάτορα κι πήγε στη Νέα Υόρκη με
το συγκρότημά του, πιάνοντας δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κηφισιά",
στην 8η Λεωφόρο του Μανχάταν. Την εποχή εκείνη στη Νέα Υόρκη ανθούσαν τα
ελληνικά νυχτερινά κέντρα.
Με
την πάροδο του χρόνου άρχισε να εμφανίζεται σε ομογενειακές εκδηλώσεις
και σε πλείστες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις και κατάφερνε πάντα να
συνεπαίρνει τα πλήθη και να τα ξεσηκώνει σε χορό.
Στους
γάμους, στις βαφτίσεις και σε άλλες γιορτές ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης
ήταν πάντα εκεί και μαγνήτιζε τα πλήθη με τα τραγούδια της ξενιτιάς, με
τα μοιρολόγια και υπενθύμιζε σε όλους ότι «τα λεφτά, τα χρήματα στον
Άδη δεν περνάνε /φάτε πιείτε και γλεντήστε όλοι βρε παιδιά /κι όποιος
πάει στον άλλο κόσμο δεν ξαναγυρνά».
Το 1975 παντρεύτηκε την αγάπη της ζωής του, τη Μαρία, με την οποία το 1984 έφεραν στον κόσμο το μοναχογιό τους, Χρήστο.
Το 1975 παντρεύτηκε την αγάπη της ζωής του, τη Μαρία, με την οποία το 1984 έφεραν στον κόσμο το μοναχογιό τους, Χρήστο.
Το 2000 πέθανε η σύζυγός του, αλλά ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης δεν το έβαλε κάτω.
Συνέχισε την καριέρα του, διότι ολόκληρη η ζωή του ήταν συνδεδεμένη με το τραγούδι.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Μαρτίου 2013 σε ηλικία 78 ετών στο Νιου Τζέρσεϋ.
