Οι γονείς του, Αρβανίτες μωαμεθανοί από το Λεσκοβίκι της Αλβανίας, εγκαταστάθηκαν στο Αλμυρό του Βόλου, όπου ο πατέρας του, ο Αλής εργαζόταν ως σιδηρουργός.
Ο Σουλεϊμάν βαφτίστηκε στην Λαμία το 1864. Τον βάφτισαν δύο.
Ο ένας λεγόταν Αγέλαστος, του έδωσε το όνομα Νικόλαος και ο άλλος το επίθετο Γεωργίου.
Επειδή όμως όλος ο κόσμος τον γνώριζε με το Τούρκικό του όνομα του, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ το Γεωργίου, αλλά έμεινε γνωστός ως Νικολάκης Σουλεϊμάνης.
Αυτό το επίθετο χρησιμοποίησε και ο αδερφός του ο Γιώργης – και αυτός καλός στο κλαρίνο – και με αυτό το όνομα είναι σήμερα γνωστή η οικογένειά του.
"Ο Σουλεϊμάνης ήταν άνθρωπος κιμπάρης όπως λέμε", γράφει ο Γεράσιμος Παπατρέχας, “του άρεσε πάντα η καλή ζωή, το ακριβό ντύσιμο, τα δακτυλίδια και οι βαριές καδένες. Ήταν αρχοντάνθρωπος".
Σύμφωνα με μαρτυρία του Χαράλαμπου Μαργέλη, μαθητή του και επίσης μεγάλου κλαριτζή: “Το κλαρίνο του Σουλεϊμάνη έσταζε μέλι!”.
Το όνομα του Σουλεϊμάνη έμεινε παροιμιακό ανάμεσα στους συναδέλφους του. Σήμερα το μεγαλύτερο παίνεμα που μπορεί κάποιος να κάνει σε ένα κλαριτζή είναι να του φωνάζει “Γειά σου Σουλεϊμάνη!”.
