Το 1945, 11 χρονών ξεκίνησε να δουλεύει ως μηχανικός αυτοκινήτων.
Ήταν απόφαση του πατέρα του να μη μάθει κλαρίνο όπως αυτός γιατί όπως έλεγε δεν θα μπορούσε να ζήσει την οικογένειά του όπως ήθελε.
Ο πρώτος που τον άκουσε ήταν ο παππούς του που περνούσε τυχαία από το «λάκκο» όπου έπαιζε συνήθως.
Από περιέργεια κατέβηκε να δει ποιος έπαιζε έτσι και προς μεγάλη έκπληξη είδε τον εγγονό του…Με τη βοήθειά του ξεκίνησε μαθήματα με «το καλύτερο κλαρίνο του Ζαγορίου» τον Φίλιππα Ρούντα.
Η πρώτη του «επίσημη» εμφάνιση ήταν σε ένα γάμο. Έπαιζε το καλύτερο τότε συγκρότημα, τα «Τακούτσια», όπου έπαιζε ο Φ. Ρούντας.
Ο γάμος ήταν 20 Αυγούστου στα Δολιανά. Είχε περάσει αρκετά η ώρα όταν ο Φίλιππας (γνωστός για την αδυναμία του στο ποτό) «έπεσε κάτω από το μεθύσι».
Ανάστατοι οι άλλοι μουσικοί του συγκροτήματος μετά από προτροπή του Ρούντα, φώναξαν τον 11χρονο Πέτρο να παίξει στη θέση του δασκάλου του. Σαστισμένος από αυτήν την κατάσταση ο Πέτρος ξεκινάει να παίζει και όλοι θαυμάζουν το μικρό «κλαριντζή» που παίζει όπως ο Φίλιππας.
Έτσι έπαιξε λίγες φορές μετά από αυτό μαζί με τον Φ. Ρούντα ως 2ο κλαρίνο.
Τον ίδιο χρόνο παίρνει την απόφαση να πάει στην Αθήνα (όπου έπαιζε κλαρίνο ο πατέρας του) για να παίξει σε ένα γάμο όπου τον είχαν καλέσει μαζί με ένα συγκρότημα.
Την ώρα της πρόβας τυχαία τον ακούει ένα παρουσιαστής Ραδιοφωνικής εκπομπής και του προτείνει να παίξει στο Ράδιο σε μία εκπομπή.
Το όνομά του είναι Πέτρος Χαλκιάς. Μετά από ένα τυπογραφικό λάθος στον πρώτο του δίσκο όμως (όπου είχε γραφεί Τ. Χαλκιάς αντί Π. Χαλκιάς) ο Πέτρος αποφάσισε να ονομάζεται Πετρο-Λούκας από το όνομα του παππού του Λουκά Χαρισιάδη.
Το 1960 μεταναστεύει στην Αμερική όπου παραμένει 20 χρόνια και διαδίδει την παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας.
Είκοσι χρόνια έμεινε στην Αμερική και το καλοκαίρι του 1979 γύρισε στην Ελλάδα. Το βράδυ εκείνο (που έφτασε) γινόταν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μία «σύναξη κλαρίνων». Εκεί έπαιξε για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια στην Ελλάδα και… φυσικά κράτησε τον κόσμο πάνω από μία ώρα περισσότερο από το επιτρεπόμενο…
Εκτός απο την Αμερική έχει παίξει και σε Αυστραλία, Καναδά, Γερμανία και σε άλλα κράτη.
Το ρεπερτόριό του εκτείνεται και πέρα απο τα όρια της Ηπείρου, το δε πάιξιμό του χαρακτηρίζεται "Καρακωστέϊκο" με φωνές καθαρές και ρυθμικές.
Κλαρίνο παίζει και ο γιός του Μπάμπης αλλά και ο εγγονός του (γιός του Μπάμπη) Πετράκης ο οποίος μάλιστα είναι αποκλειστικά δικός του μαθητής και το πάιξιμό του είναι ίδιο με του παππού του.
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν οτι αν ο Πετρο-Λούκας δεν έφευγε για την Αμερική θα είχε εκτοπίσει επαγγελματικά πολλούς απο τους συναδέλφους του στην Ελλάδα...
Ακούστε: Σκάρος , Σέλφο , Γράβα , Μαρίκα , Μπεράτι , Χειμαριώτικο-μελαχροινή
