O Γιώργος Βούκιας, κλαριντζής με καταγωγή από το Γαρδίκι Ασπροποτάμου.
Γεννήθηκε το 1910 στο Γαρδίκι, μέσα σε μια οικογένεια πολύτεκνη, κτηνοτροφική, χωρίς κάποια μουσική παράδοση.
Το καλοκαίρι παραθέριζε στο χωριό, μα το χειμώνα -όπως πολλοί νέοι της εποχής- κατέβαινε στην Αθήνα για να δουλέψει μικροπωλητής ή λουστράκι.
Εκεί, σε ηλικία 18 ετών (το 1928), μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, σε ένα μαγαζί της οδού Αθηνάς -όπως αναφέρει ο ίδιος σε ραδιοφωνική συνέντευξη του, το 1990, στον Καρδιτσιώτη Πολ. Μηχανικό και ερευνητή Αριστομένη Καλυβιώτη- δέχθηκε τα πρώτα ερεθίσματα, ακούσματα που τον άγγιξαν βαθιά στην ψυχή και τον έστρεψαν προς το κλαρίνο.
Με τη βοήθεια του συμπατριώτη του Χρήστου Μπανιάκα, ο οποίος ήδη έπαιζε κλαρίνο, αγόρασε όργανο και στη συνέχεια έπαιρνε -όσους μήνες το χρόνο ήταν στην πρωτεύουσα- μαθήματα από τον μεγάλο δεξιοτέχνη, διάσημο τότε Απόστολο Σταμέλο.
Από το 1933-34 άρχισε να παίζει επαγγελματικά, ενώ -μόλις- το 1939 είχε ήδη ηχογραφήσει δύο δίσκους, έναν στην Odeon (1938, με τα τραγούδια «Γειτονοπούλα» και το βλάχικο «Βούλω τσιβούλω» σε σόλο ερμηνεία) και έναν στην Columbia (1939, με τα τραγούδια «Καρδιτσιώτισσα» και «Βασιλική»).
Μετά τον Πόλεμο και τον Εμφύλιο εγκαταστάθηκε μόνιμα πλέον στα Τρίκαλα μετά, δε, το 1949, εγκατέλειψε την κτηνοτροφία οριστικά.
Διασκέδαζε με μοναδικό τρόπο τον κόσμο, σεβόταν και την παραμικρή παραγγελιά, έπαιζε με το ίδιο πάθος τόσο για τον μεσήλικα μερακλή, όσο και για το μικρό παιδάκι ή για τον υπέργηρο, παλαίμαχο της ζωής.
Δούλεψε με τους Βασίλη Τόγελο, τον Θανάση Μπουρλιάσκο, τον Γιάννη Γκάσιο, τον Χρήστο Ζυγοβίνα, και -περιστασιακά- με τον Δημοσθένη Βλαχαγγέλη, τραγουδιστή και λαουτιέρη από το Γαρδίκι, μετέπειτα, δε, σταθερά είχε κομπανία με τον Κώστα Ακρίβο, τον Σπύρο Αναστασίου, και τον Θωμά Γεωργίου.
Έφυγε πλήρης ημερών, στις 5 Μαρτίου του 2006.
Πηγή: vlachoi.net
