Αυτό ισχυρίζονται ακόμη και σήμερα οι παλιότεροι που τον είχαν γνωρίσει και ακούσει να παίζει κλαρίνο σε γάμους και πανηγύρια.
Δυστυχώς,
λιγοστά τα μέσα της εποχής του και έτσι δεν έχει ηχογραφηθεί κάτι δικό
του, που θα μπορούσε να σωθεί μέχρι τις μέρες μας.
Ο
Καρανάσος δραστηριοποιούνταν με διάφορες κομπανίες όχι μόνο σε όλο το
νησί, αλλά και στη γειτονική προς τη Λευκάδα περιφέρεια Ξηρομέρου
Αιτωλοακαρνανίας.
Λέγεται επίσης ότι έφτιαχνε και δικά του τραγούδια.
[Στη κομπανία διακρίνονται από αριστερά: ΚΑΜΠΙΛΑΥΚΟΣ - βιολί, ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΛΑΧΟΣ (ΚΑΡΑΝΑΣΟΣ) - κλαρίνο, ΚΑΜΠΙΛΑΥΚΟΣ(;) - σαντούρι, ΧΡΙΣΤΙΝΑ - τραγούδι και ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ (ΒΕΡΕΣΤΟΝΤΑΣ) - λαούτο. Ο Καρανάσος και ο Βερεστόντας κατάγονταν από τα Κολυβάτα.]
Γράφει ο Σπύρος Βρεττός στο βιβλίο του “Οι λαϊκοί ποιητές της Λευκάδας (1900-1985) ως κοινωνικό φαινόμενο” (Εδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1991) στο κεφάλαιο για την πολιτιστική ζωή των χωριών της Λευκάδας (σελ. 49-52):
[... Το πολιτιστικό περιβάλλον των χωριών της Λευκάδας από το 19ο αιώνα -ή και πολύ πιο πριν- διαμορφώνεται κυρίως από την επίδραση που ασκούν τα στοιχεία του λεγόμενου προφορικού πολιτισμού: δημοτικά τραγούδια, παραμύθια, άλλες μορφές λόγου και πληροφόρησης, για όλα τα γεγονότα, παλαιότερα και σύγχρονα...
...
Τα δημοτικά τραγούδια αποτελούσαν -ως το 1950 και παραπέρα- το
σοβαρότερο παράγοντα της πολιτιστικής ζωής. Τα πανηγύρια που γίνονται
στα περισσότερα από τα 42 περίπου χωριά της Λευκάδας -σε μερικά, δύο ή
τρία το χρόνο- είναι κατεξοχήν ψυχαγωγικά, δεν έχουν εμπορικό χαρακτήρα.
Μαζί με τους γάμους, που τελούνται σύμφωνα με ολόκληρο γιορταστικό
τελετουργικό, αποτελούν τη βάση της ψυχαγωγίας των κατοίκων του
χωριού...
...
Τα δημοτικά τραγούδια είναι κυρίως Ρουμελιώτικα και Πελοποννησιακά,
λιγότερο Ηπειρώτικα και νησιώτικα. (Οι πρόσφυγες που φτάνουν στη Λευκάδα
το 1922, φέρνουν και μικρασιατικά τραγούδια). Τα δημοτικά τραγούδια
έρχονται στη Λευκάδα πριν από το 19ο αιώνα (βλ. π.χ. στη "Συλλογή του
Ιωάννη Σταματέλου, την αρτιότητα των δημοτικών που σε όλο το 19ο αιώνα
γράφονται στη Λευκάδα για τα τοπικά γεγονότα). Διαδίδονται προφορικά,
συνακόλουθα προς τις μετακινήσεις των πληθυσμών προς το νησί της
Λευκάδας. Σε
ορισμένα χωριά η παρουσία τους είναι εντυπωσιακή. Π.χ. στο χωριό
Αλέξανδρος (οικισμοί: Κολυβάτα-Μαυρογιαννάτα), όπου ως το 1935 αλλά και
αργότερα, κάθε Κυριακή έπαιζαν δύο "κομπανίες" και χόρευαν οι κάτοικοι,
άντρες και γυναίκες, ως αργά τη νύχτα. Ο Αλέξανδρος ήταν χωριό κυρίως
οργανοπαιχτών και τραγουδιστών. Στον Αλέξανδρο έχουμε και το μεγαλύτερο αριθμό λαϊκών ποιητών, ήδη από το 19ο αιώνα...].
Στα σχόλια του -για τους οργανοπαίχτες και τραγουδιστές- (σελ. 250) γράφει ακόμη ο συγγραφέας:
Αναφέρουμε τον Παναγή Σούνδια, βιολί -ήταν παράλληλα και σατυρικός, λαϊκός ποιητής- τον Ευστάθιο Σούνδια, κλαρίνο, τον Θανάση Βλάχο (Καρανάσο), κλαρίνο -έφτιανε και δικά του τραγούδια· τον θεωρούσαν το καλύτερο κλαρίνο της Λευκάδας- το
Χρήστο Βρεττό (Βερεστότα), λαγούτο, το Γεράσιμο Δουβίτσα (Σορκοντά)
τραγουδιστή, τον Ανδριανό Φρεμεντίτη, λαγούτο, τον Γιώργο Μανωλίτση,
λαγούτο, το Σωκράτη Βλάχο, κλαρίνο και ζουρνά, το Χρήστο Βρεττό
(Βρυώνη), λαγούτο, το Νίκο Βρεττό (Βρυώνη), κλαρίνο - αναφέρεται πως
έφτιαχνε και δικά του τραγούδια.]
Πηγή: nikiana.wordpress.com
Πηγή για τη φωτογραφία: Αρχείο Σπύρου Κ. Βλάχου (Γέροντα) δημοσιευμένη στο nikiana.wordpress.com
