Ο
πατέρας Παναγιώτης έπαιζε βιολί ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του κλαρίνο,
όπως και ο θειος του Χρήστος Τοπαλίδης που ήταν ένας από τους
σπουδαίους δασκάλους του κλαρίνου αφήνοντας μια σημαντική παρακαταθήκη
στις νεότερες γενιές.
«
Αρχικά κρυφά έπαιρνα το βιολί του πατέρα μου και προσπαθούσα να μάθω
να παίζω, όμως ακούγοντας τον αδελφό μου τον Λάκη να παίζει κλαρίνο
εντυπωσιάστηκα και έβαλα στόχο να μάθω κλαρίνο. Έπαιρνα κρυφά το
κλαρίνο και προσπαθούσα να μάθω να παίζω, και σιγά –σιγά άρχισα να
παίζω τα πρώτα κομμάτια ακούγοντας από ένα παλιό πικάπ που είχαμε. Όταν
ζήτησα από τους γονείς μου να μου αγοράσουν κλαρίνο αντέδρασαν όμως
όταν άκουσαν να παίζω τότε άλλαξαν γνώμη και μου πήραν ένα μικρό
κλαρίνο. Έτσι άρχισα την καριέρα μου μουσικά» λέει ο Γ. Τοπαλίδης.
Λίγο
μετά τα 15 χρόνια ξεκινά τα επαγγελματικά βήματα συμμετέχοντας με
διάφορα μουσικά παραδοσιακά σχήματα σε γάμους και πανηγύρια. Οι
εμπειρίες του μεγάλες και διδακτικές. Σε κάθε χωριό ήξερε τα ήθη και τα
έθιμα και ιδιαίτερα αυτών των γάμων.
«Παλαιότερο
οι γάμοι κρατούσαν τρεις ημέρες και ήταν πολύ κουραστικές. Τότε δεν
υπήρχαν μηχανήματα όπως σήμερα και έπρεπε να έχεις γερούς πνεύμονες για
να αντέξεις». Τονίζει με έμφαση ο κ. Τοπαλίδης.
Η
Δεξιοτεχνία στο παίξιμο του κλαρίνου και ο επαγγελματισμός του τον
κάνουν περιζήτητο σε μεγάλα κέντρα διασκεδάσεως της Θεσσαλονίκης και
συνεργάζεται με μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες όπως με το Πασχάλη Τερζή,
Το Αντώνη Ρέμο, τον Βασίλη Καρά την Μαριάνθη κεφάλα και άλλος επωνύμους
καλλιτέχνες. «Στα μεγάλα κέντρα διασκεδάσεως πρέπει να έχεις γερή
μνήμη γνώση μουσικής και πλούσιο ρεπερτόριο για να μπορείς να
συνεργαστείς με έναν τραγουδιστή». Υπογραμμίζει ο κ. Τοπαλίδης.
Πηγή πληροφοριών:http://emvolimanea.blogspot.gr